นิทานรัก for Dummies
นิทานรัก for Dummies
Blog Article
ในส่วนของนิทานไทยสมัยก่อนก็มีนิทานพื้นบ้านที่มีเนื้อหาเกี่ยวกับความรักของพระเอกนางเอกที่ท้าทายกรอบแนวคิดแบบเดิม ๆ เช่นกัน แก้วหน้าม้า (ที่นางเอกมีหน้าเป็นม้า) และ เงาะป่า (ซึ่งพระเอกเป็นคนป่าผิวดำ หัวหยิกหยอง) แม้ตอนจบจะมีการถอดรูปจนกลับมาเป็นเจ้าหญิงแสนสวยและเจ้าชายรูปงามตามสูตรสำเร็จของนิทานทั่วไป แต่ความกล้าในการใช้ตัวละครเอกที่ไม่สวยไม่หล่อในตอนต้นเรื่อง ก็ถือว่าเป็นการท้าทายกรอบความคิดในสมัยก่อนเป็นอันมาก
หลายครั้งที่ข้าอยากให้ตัวข้าเห็นแก่ตัวพอที่จะพยายามทำให้เขารักทำให้เขาระลึกถึงข้าได้อีกครั้ง
นิทานพ่อมดแม่มด พ่อมดน้อยกับสูตรยามหาประลัย
กระต่ายหลงตัวเอง ชอบโอ้อวดว่าวิ่งเร็วกว่าใครๆ เมื่อเห็นเต่าเดินต้วมเตี้ยมมาก็หัวเราะเยาะ พร้อมกับพูดจาถากถางว่าต่อให้เต่าวิ่งนำหน้าไปก่อน กระต่ายก็สามารถก็แซงหน้าได้อยู่ดี ทำให้เต่าเกิดความไม่พอใจ จึงท้ากระต่ายวิ่งแข่งกัน กระต่ายเริ่มวิ่งนำหน้าเต่าไปไกล แต่เมื่อไปถึงครึ่งทาง ก็เกิดความชะล่าใจ หยุดพักเอนกายนอนใต้ต้นไม้ใหญ่จนเผลอหลับไป ในขณะที่เต่ายังคงเดินต่อไปเรื่อยๆ อย่างไม่ลดละ เมื่อกระต่ายตื่นนอนขึ้นมาก็ตกใจ รีบลนลานวิ่งไปยังเส้นชัย ทว่าเต่าไปถึงเส้นชัยก่อนแล้ว
นิทานความรัก : การเดินทางของปุ๋งปุ๋ง
นิทานความกตัญญูนิทานสั้นนิทานอีสปนิทานเด็ก
...เปิดประตูรับความรักเข้ามาเพื่อเติมความอบอุ่นให้กับหัวใจแม้เพียงช่วงหนึ่งของชีวิต...
พอผมตั้งเงื่อนไขให้ตัวเองแบบนั้น การคิดและแต่งนิทานความรักเรื่องนี้จึงยากมาก เพราะต้องคิดว่า ตัวละครแบบไหนที่จะเหมาะกับโจทย์ที่ตัวเองวางเอาไว้บังคับตัวเอง! (คนแต่งพิลึกไม่แพ้นิทานที่แต่ง)
นิทานก่อนนอนไทยพื้นบ้าน เจ้าชายในแดนธรรม
นิทานความรักสุดพิลึกเรื่องนี้ เป็นนิทานที่แต่งในโรงพยาบาล (ช่วงที่ผมป่วยหนักแต่ต้องปั่นต้นฉบับเพื่อส่งให้ทัน) คืนนั้น ผมนอนแต่งนิทานบนเตียงคนป่วย ความรับผิดชอบทำให้ต้องแต่งนิทานออกมาให้ได้ ซึ่งในภาวะฉุกเฉินจวนตัว นิทานความรักตามสูตรดั้งเดิม อย่างนิทานเรื่องเจ้าชายกบ ก็ปรากฏขึ้นในสมองของผม
ครั้งหนึ่งมีกระต่ายตัวหนึ่งนอนหลับอยู่ใต้ต้นตาล ขณะที่นอนหลับอยู่นั้นเกิดพายุใหญ่...อ่านต่อ
ไม่แก่ไม่เฒ่า ไม่มีวันตาย จะอยู่อย่างนี้นิรันดร์...เจ้าจะจำเวลาที่เคยรักเขา
พ่อไก่ตัวหนึ่งกำลังเดินเล่นอยู่ในฟาร์มท่ามกลางแม่ไก่ทั้งหลาย...อ่านต่อ
ชายคนหนึ่งนั่งตกปลามาเกือบทั้งวัน แต่ไม่ได้ปลาสักตัวเดียว เขาจึงล้มเลิกความตั้งใจและคิดจะกลับบ้าน ทันใดนั้น ก็มีปลาตัวหนึ่งติดเบ็ด แต่เป็นปลาตัวเล็กนิดเดียว เจ้าปลาน้อยอ้อนวอนขอชีวิต “ปล่อยให้ข้า นิทานรักของสองเรา ถ้าวันนี้ไว้ชีวิต ในวันข้างหน้าจะเติบโตเป็นปลาใหญ่ เนื้อแน่น ให้ท่านได้จับกิน” คนตกปลาบอกว่า เขาไม่รู้ว่าวันข้างหน้า ปลาน้อยจะหลงมาติดเบ็ดอีกหรือเปล่า พูดจบก็จับปลาใส่กระป๋องแล้วเดินกลับบ้าน